Friday, December 05, 2008

SI DAYANG DGN SI KOCHET.


Sejak kematian Ibu anak kucing ni, aku terpaksa membelanya hinggalah sekarang. Asalnya ada empat beradik,3 jantan satu betina. Yang dua ekor mati keracunan bersama2 ibu dia, tinggal lah 2 ekor. Yang 2 ekor ni umie bela dgn susah payah, maklumlah menyusu mengunakan botol. Selang sehari yang sekor tu hilang, aku rasa dia keluar dri sangkar... melalui mana aku tak pasti... yang hilang tu comel sangat.Tinggal lah sekor... ok juga la bela sekor... kalau dua eko, payah juga sbb kena bergilir menyusukan dia. Aku bagi nama si KOCHET.... mula2 tu aku bagi nama EKEN sbb kat empat-empat kakinya berwarna putih... mcm pakai stokin. Syahmie kata, mcm nama Ekin mawi pulak.Aku tukar nama kochet sebab sekarang ni aku tenguk perut dia buncit tapi badan dia keding jer... Si kochet ni dah pandai main2, lompat2 dengan si kakak dia yang aku beri nama si DAYANG SENANDUNG...



Mana nak sama kucing yang ibu dia sendiri bela dgn yang manusia yang bela... kalau ibu dia bela, bulu dia pasti gebu kalau baya2 si kochet ni... sbb si ibu akan bersihkan badan sambil menyusukan dia. Bukan senang nak latih dia menyusu guna botol. Tapi aku seronok tgk dia hisap botol... kdg dia pegang botol tu sambil di tolak2 . kdg dia tolak2 tangan kita... Bila dia dah kenyang,mula lah dia meleser2 kat kaki kita... nak manja2...


Yang ini lah Si Dayang Senandung....
Sebab warna dia serba hitam legam... mcm cerita dayang senandung... hihihi. Kalau dia tersengeh kat aku, nak minta makanan... nampak GG dia je yang putih hehehe.
Yang tak bestnya.. dia suka tangkap cik menti, pastu dia bawa balik rumah... nak tunjuk la dia terrer tangkap tikus kot... dia buat mainan sampai la simenti tu mati. kesian pulak si menti.

Sebenarnya bukan semua orang suka nak membela kucing... aku sendiri pun malas nak belanya... tapi sebab kesian, dan kucing2 yang tinggal kat rumah aku ni kebanyakan kucing 'jalanan'... yang selalu dtg meminta makanan... tapi kalau bukan manusia2 yang bagi makanan... sapa yang nak bagi... jadinya sebab aku ni tergolong dri orang yang mudah kasihan... aku bagi la makanan apa yg ada... lama2 tiap2 hari datang, apa lgi nampak muka aku yang poyo jer ni... mengiow ngioww le nak mintak makan....